Carl Franz Krister swoje bogactwo i spektakularną karierę zawdzięcza porcelanie. Urodził się w 1801 r w rodzinie ubogiego feldfebla. W 1825 r pojawił się z Wałbrzychu i z czasem dzięki własnej ciężkiej pracy stał się właścicielem fabryk porcelany. Pod koniec życia jego fortunę tworzyły także kopalnie węgla, kaolinu i gipsu alabastrowego oraz tartaki i stolarnie. By wypromować markę swoich produktów sygnował je podobnym skrótem, jak wyroby królewskiej manufaktury porcelany (KPM). Choć został mu za to wytoczony proces, to Krister wygrał sprawę sądową, a całe zamieszanie pomogło dodatkowo wypromować jego produkty.

Wyroby KPM były dość proste i nie odznaczały się zbytnimi zdobieniami. Malowano je jednak bardzo starannie, co zabierało wiele czasu, ale było bardzo efektowne. Najczęstszymi motywami zdobniczymi porcelany Kristera były kwiaty. Pojawiały się też wyroby z widokami śląskich zamków i krajobrazów. O jakości kristerowskiej porcelany świadczą liczne nagrody i medale zdobywane przez nią na wystawach przemysłowych. W 1862 roku Krister został mianowany Królewskim Radcą Handlowym. Carl Krister przyczynił się do upowszechnienia porcelany, która wcześniej zastrzeżona tylko dla elity, stała się dostępna dla szerszego grona społeczeństwa.

Carl Krister był bardzo zaangażowany w pomoc charytatywną dla ubogich mieszkańców regionu. Pomagać miała im „Fundacja Kristera”. Choć pragnął mieć dziedzica swojego majątku, to nie doczekał się on jednak potomka. Wspólnie z żoną adoptowali ubogą sierotę, której przepisali prawie cały majątek.